W marcu 1826 roku zmarł w Wiedniu założyciel Ossolineum – Józef Maksymilian hrabia Ossoliński. Rok później, w marcu 1827 roku wiedeńska kolekcja Ossolińskiego trafiła do Lwowa, a w czerwcu książę Henryk Lubomirski objął kuratorię literacką Ossolineum. Rozpoczęła działalność Biblioteka Ossolińskich, jej pierwszym dyrektorem został ksiądz Franciszek Siarczyński. W tym samym roku Ossolineum otrzymało zgodę na uruchomienie drukarni, a w rok później (1828) wydało pierwszy numer swego czasopisma: „Czasopism Naukowy Księgozbioru Publicznego imienia Ossolińskich”. W 1832 roku Biblioteka Ossolińskich zaczęła udostępniać swe zbiory w czytelni naukowej, w tym też roku ruszyła drukarnia.
Nowoczesną drukarnię zamknięto jednak w roku 1834, a drugi dyrektor Ossolineum, Konstanty Słotwiński, trafił do więzienia za działalność niepodległościową. Drukarnię i pracownię litograficzną udało się uruchomić ponownie w roku 1847 trzeciemu dyrektorowi, Adamowi Kłodzińskiemu. Zbiory ossolińskie przetrwały bez uszczerbku czas Wiosny Ludów (1848), choć Lwów został zbombardowany przez wojska austriackie.
